ΚΑΛΑΝΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΚΑΣΤΑΝΕΩΝ

Χ ρ ι σ τ ό ς γ ι ν ν ι έ τ ι

Χριστός γιννιέτι χαρά στουν κόσμου
Χαρά στουν κόσμου, στα παλικάρια
Σ’ αρρ’βουνιασμένους κι σ’ παντριμένους
Σαράντα μέρις σαράντα νύχτις
Κι η Παναγιά μας κοιλοπουνούσι
Παρακαλούσι όλους τους άγιους
Όλους τους άγιους τους Αϊπουστόλους
Τρεις Αϊπουστόλοι μαμή γυρεύουν
Τρείς Αρχαγγέλοι για μύρου τρέχουν
Κι ώσπου να πάνε κι ώσπου να έρθουν
Η Παναγιά μας ξιλευθερώθ’κι
Μέσα στις δάφνες μες στα λουλούδια
Καλεί τον ήλιο και το φεγγάρι
Σαν ήλιους λάμπει σα νιο φεγγάρι
Σ’ αυτό το σπίτι του νοικοκύρη
Στη φαμελιά του και στα παιδιά του

Χρόνια πολλά και του χρόνου

Π Α Ι Ν Ε Μ Α Τ Α

Εδώ ήρθαμε να παινηνήσουμε
Χαρείτε κι ας χαρούμε
Προτού δε μας έβρει κι ο θάνανατος
Κι ύστερα λυπηθούμε
Γιατί ’ναι ο χρόνος αγρηγορινός
Σαν τον τροχό γυρίζει
Χριστούνουγεννάννα Χριστούνουγεννα
Πρώτη χαρά στουν κόσμου
Κι εψέν ο Χριστόνος γεννήννηθηκε
Κι ο κόσμος δεν το νιώθει
Κι ο μόνος ο δένηντρος ήταν Χριστός
Και τα κλωνάρια αγγέλοι
Κι ο κλώνος μας ήτανε κονοντινός
Κι ολάργυρα τα φύλλα
Και κάτω εις τηνη ριζίνιτσα του
Πηγάδια και λειβάδια
Και πάνω εις τηνη κορφήνιτσα του
Πέρδικες φωλιασμένες
Δεν ήτανε μόνον οι πένιρδικες
Ήταν και περιστέρια
Και κανατεβαίνει μια πενέρδικα
Παίρνει και ανεβαίνει
Παίρνεινει νερόν εις τα νύνυχια της
Και δρόσο στα φτερά της
Δροσίζει τον μόνο Χριστούνουγεννα
Παχνίζ ’ κι τουν αφέντη
Είπαμε τον μόνο Χριστούνουγεννα
Ας πούμε και τον αφέντη

ΑΦΕΝΤΗΣ
Αφέντη μου στην τάβλα σου χρυσή καντήλα καίει
Δίχους αλτσίδα κρέμουνταν, δίχους του λάδι καίει
Αν βάλεις λάδι και κερί φέγγει τη φαμελιά σου
Αν βάλεις περισσότερο φέγγει τη γειτονιά σου
Κι από τα παραθύρια σου φέγγει και τις αρχόντ’ σις
Πώς διρμουνίζουν τα φλουριά, πώς κοσκινίζουν τ’άστρα
Κι από τα διρμουνίσματα κέρνα τα παλικάρια
Κέρνα τα μάνα μ’, κέρνα τα κι αυτά τα βραχνιασμένα
Κι μεις τουν αυγηνίζουμι, Χριστός να τουν φυλάει.

ΚΥΡΑ
Σαν τι τραγούδι να βρούμι ν’ αρέσει κι η κυρά μας.
Κυρά αργυρή, κυρά χρυσή, κυρά μαλαματένια
Κυρά σαν πάει στην εκκλησιά, χίλια στολίδια βάζει
Βάζει τον ήλιο πρόσωπο και το φεγγάρι στήθια
Και τον καθάριο ουρανό καθάριο δαχτυλίδι
Κι μεις την αυγηνίζουμι, Χριστός να τη φυλάει
ΚΟΡΗ
Σαν τι τραγούδι να βρούμι ν’ αρέσει και στην κόρη
Προυξινιτάδις έρχουντι ’που μέσ’ από την Πόλη
Θαμάζουντι, λουγιάζουντι, πού θα’ βρουν τέτοια κόρη
Τέτοια ψηλή, τέτοια λιγνή, τέτοια μαυρομαλλούσα
Να’ χει το μάτι σαν ελιά το φρύδι σα γαϊτάνι
Να’ χει και το ματόφρυδο σαν ήλιο σα φεγγάρι
Κι εμείς την αυγηνίζουμι, Χριστός να τη φυλάει.

ΠΑΛΙΚΑΡΙ
Σαν τι τραγούδι να βρούμι ν’ αρέσ’ στου παλικάρι
Ένας ψηλός παλίκαρους μι τα μπουρμά μουστάκια
Καλίγουσι κι τ’άλουγου στις μάκρις θελ’ να πάει
Καλά να πάει, καλά να έρτ’, καλή κόρη να φέρει
Να φέρει χίλια πρόβατα, τρακόσια νταμαλίδια
Να φέρει κι τη ρουμπιλιά με τ’ άξιο παλικάρι
Κι μεις τουν αυγηνίζουμι, Χριστός να τουν φυλάει.

ΜΙΚΡΗ ΚΟΡΗ
Σαν τι τραγούδι να βρούμι κι για τ’ μικρή την κόρη
Μιάναν την έχει η μάνα της μιάναν και κανακάρα
Την αλλάζει, τη στολίζει, στα σύννεφα την κρύβει
Και σκόρπισαν τα σύννεφα και φάνηκε η κόρη
Κι φάν’καν τα σγουρά τ’ς μαλλιά τ’αρχουντικά πλιξούδια
Κι μεις την αυγηνίζουμι, Χριστός να τη φυλάει.
ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΠΑΛΙΚΑΡΙ
Σαν τι τραγούδι να βρούμι για τ’ άλλου του παλ’κάρι
Έναν τον έχει η μάνα του
έναν κι κανακάρη
Τουν αλλάζει τουν στολίζει
στου δάσκαλου τουν στέλνει
Κι δάσκαλους τουν έδειρνι
μι μια χρυσή βιργίτσα
Πού ’ναι βρε γιε μ’ τα γράμματα;
πού ’ναι βρε γιε μ’ ο νους σου;
Του γράμμα γράμμα στου χαρτί
Κι νουζ ουμ’ πέρα ως πέρα
Πέρα στις μαυρομάτισσες
Πέρα στις καραγκιόζις
Που ’χουν το μάτι σαν ελιά
Το φρύδι σαν γαϊτάνι
Κι μεις τουν αυγηνίζουμι, Χριστός να τον φυλάει.

ΜΙΚΡΟ
Σαν τι τραγούδι να βρούμι να πούμι κι του μικρό μας
Ένα μικρό μικρούτσικο Σαββατουγιννημένου
Σαββάτου κι αν γιννήθηκε την Κυριακή βαφτίσ’κι
Κι η μάνα που το βύζανε χρυσή μαλαματένια
Κι του βυζί της μάλαμα κι η ρόγα τ’ς βασασιένια
Κι μεις τουν αυγηνίζουμι, Χριστός να του φυλάει

ΞΕΝΟΣ
Σαν τι τραγούδι να βρούμι ν’ αρέσει και ο ξένος
Ένας ξένος ξενούτσικος πολύ ξενιτεμένος
Στη στράτα στράτα πήγαινε στη στράτα περπατούσε
Χίλιοι πεζοί τον κυνηγούν, τρακόσ’ καβαλαραίοι
Κι ένας κουντός κοντούτσικος βουλιέτι να τουν φτάσει
Βουλιές βουλιές τουν έφτανε, βουλιές τον απερνούσι
Γύρισε ξένε μ’ γύρισε, γύρνα στου σπιτικό σου
Αν πω και κάνω γυρισμό, στο σπίτι κι αν γυρίσω
Θα κλάψουν μάνες για παιδιά κι τα παιδιά για μάνες
Θα κλάψει και η μάνα μου για τ’ άξιο παλικάρι
Κι μεις τουν αυγηνίζουμι, Χριστός να τουν φυλάει.

ΚΟΥΛΟΣ
Σαν τι τραγούδι να βρούμι ν’ αρέσει κι ου κουλός μας
Ένας κουλός κουλούτσικος με το’ να του το χέρι
Πετρίτσι μ’ πέτρα πελεκάς με το’ να σου το χέρι
Τι το ’κανες το χέρι σου κι πελεκάς μη το’ να
Ξανθιά αγάπη φίλησα και μου’ κοψε το ένα
Ας τη φιλούσα δυο φορές να μου’κοβε και τ’ άλλο
Κι μεις τουν αυγηνίζουμι, Χριστός να τουν φυλάει.




ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΣ
Σαν τι τραγούδι να βρούμι ν’ αρέσ’ γραμματικός μας
Γραμματικός κι αν κάθουνταν σ’ ένα ψηλό λιθάρι
Κι ό,τ’ έγραφε κι ό,τ’ έλεγε σ’αγάπης του τα λόγια
Κι απ’το πολύ το γράψιμο κι απ’ την πολλή συλλόγια
Εσκόνταψε του δάχτυλου τ’ κι χύθ’κι του μιλάνι
Κι βάψαν τα ρουχάκια του, τα γύρω τα σκαλάκια
Κι λαλητάδις έβαλι λουήρ στη γειτουνιά του
Ποια είνι άξια κι όμορφη να πλένει τα σκαλάκια
Καμιά δεν απουλουήθηκι κι απουλουιά δεν παίρνει
Μον’ κείνη που τον ήθελε κι απού τουν αγαπούσι
Απουλουιά τουν έδουσι κι απουλουιά τουν δίνει
Εγώ είμαι άξια κι όμορφη να πλένω τα σκαλάκια
Πού θα βρεις κόρη μ’ το νερό πού θα βρεις το σαπούνι;
Κάνω το δάκρυ μου νερό το σάλιο για σαπούνι
Κι αν πεις για ηλιοστέγνωμα, φυσώ κι τα στεγνώνω

Όσ’ άστρα έχει ο ουρανός και φύλλα από τα δέντρα
Τόσου μπιρικέτ’ να δώσ’ Θεός στουν τσιουρμπατζή μας.





Μανέδες

Ξύπνα πιριστιρούδα μου κι ήρτα στου μαχαλά σου
Χρυσή κορδέλα σου ’φερα να δέσεις τα μαλλιά σου

Μαλαματένιος ο σταυρός κρέμεται στο λαιμό σου
Όλοι φιλάνε το σταυρό κι εγώ το μέτωπό σου

Άνοιξ’ το παραθύρι σου και ρίξε τα μαλλιά σου
Να κάνω σκάλα ν’ ανεβώ να ’ρθώ στην αγκαλιά σου

Το λεμονάκ’ το πράσινο το κόβεις και μυρίζει
Το κοριτσάκι το μικρό το σφίγγεις και τσιρίζει

Στο παραθύρι κάθονται μάνα και θυγατέρα
Η μάνα μοιάζει πέρδικα κι η κόρη περιστέρα

Στη μεσ’ στη μέσ’ τη θάλασσα θα στήσω μια κολόνα
Κι όταν γυρίσω απ’ το στρατό θα γίνει αρραβώνα

Η μάνα σου είναι στραβιά κι από καρδιές δεν ξέρει
Μα εγώ πολύ σε λαχταρώ και θα σε κάνω ταίρι

Το κυπαρίσσι το μικρό θέλει στη ρίζα χώμα
Το κοριτσάκι το γλυκό θέλει φιλί στο στόμα

Ποιος ειν’ αυτός που έρχιτι κουνιέτι κι λυγιέτι
Ήρτι κιρός ν’ αρρ’βουνιαστεί κι μι τα νύχια τ’ ξιέτι

Σ’ αυτό το σπίτι το ψηλό το καρυδοβαμμένο
Να μ’αξιώσει ο Θεός γαμπρό καμαρωμένο

Σ’ αυτό το σπίτι το ψηλό το καρυδοβαμμένο
Να μ’αξιώσει ο Θεός να μπαίνω και να βγαίνω

Από το σπίτι σου περνώ, μου μύρισε ο μικές σου
Την αδερφή σου αγαπώ κι σένα να σι χέσου